Παραστάσεις
|
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Διασκευή – μετάφραση – σκηνοθεσία: Νίκος Σακαλίδης Εικαστική και ενδυματολογική επιμέλεια: Γιώργος Γεροντίδης Μουσική επιμέλεια: Νίκος Σακαλίδης – Θωμάς Βελισσάρης Φωτισμοί: Μάκης Μαριάδης Βοηθός σκηνοθέτη – Οργάνωση παραγωγής: Τατιάνα Νικολαΐδου Ερμηνεύει ο Θωμάς Βελισσάρης. Ευχαριστούμε την κ.Γιουλιάνα Γκαϊφουτζίνοβα και τον κ.Μπορίς Μεστσάνοβ για την πολύτιμη βοήθειά τους στην τελική μορφή του κειμένου της παράστασης. Οργάνωση, εκτέλεση παραγωγής & Επικοινωνία: ArtMinds – ANIMA ANIMAL Το έργο,διασκευασμένο για το θέατρο, έχει παρουσιαστεί σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές στη Ρωσία αλλά και στη Δύση, και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή.
|
|
ΜΟΣΧΑ – ΠΕΤΟΥΣΚΙ: Η μεθυσμένη διαδρομή
|
|
ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΟΤΗΤΑ
Χριστοπούλου 12, Θεσσαλονίκη 2310. 229 249 theatroeterotita@gmail.com https://www.facebook.com/pages/Θέατρο-Εταιρότητα/1590534677835363?pnref=story Θέατρο Εταιρότητα Επικοινωνία ArtMinds Γιάννης Γκουντάρας Δάφνη Μουστακλίδου Τ: 6972294695 E: info@artminds.gr, dafni.artminds@gmail.com W: www.artminds.gr |
Blackbox
Βασιλίσσης Όλγας 65 και Φλέμινγκ 2 τηλ 2310 829254 |
Μάιος-Ιούνιος 2015
Στο πάρκο. Ένα παγκάκι. Τέσσερις εποχές. Ένας νεαρός περιπλανώμενος προσπαθεί να διασκεδάσει τον εαυτό του και τους άλλους, ή αλλιώς να περάσει το χρόνο του. Για να περάσει όμως ο χρόνος πρέπει να σταματήσει το ρολόι. Και τότε αρχίζουν τα θαύματα: σύννεφα που βρέχουν κατ’ επιλογή, τσέπες που κρύβουν και εμφανίζουν κάθε λογής αντικείμενα, μια επική μάχη, ένα φλογερό κοντσέρτο, και κυρίως ο έρωτας, που δραπετεύει από τη ζωή για να ζήσει στη σκηνή. 
Το Πάρκο
Φωτογραφίες:            Οργάνωση, εκτέλεση παραγωγής & Επικοινωνία:
|
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Νίκος Σακαλίδης Σενάριο – Μουσική Επιμέλεια: Θωμάς Βελισσάρης Ενδυματολογική Επιμέλεια: Μένη Τριανταφυλλίδου Τεχνική υποστήριξη: Τατιάνα Νικολαΐδου, Ευτυχία Καβαλίκα Αφίσα – Trailer: Τατιάνα Νικολαΐδου Παίζει ο Θωμάς Βελισσάρης. Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» τον Μάιο του 2011 και συμμετείχε στο Low Budget Festival της Αθήνας τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό και επαναλήφθηκε τις δύο επόμενες χρονιές. Το Πάρκο
Trailer: Γράφτηκε για την παράσταση:
Το «Πάρκο» είναι μία εξωγλωσσική σκηνική δράση, μία παράσταση χειρονομιακού θεάτρου με τεχνικές υποδείξεις που έλκουν την καταγωγή τους από τον πανάρχαιο «οπλοστάσιο» του παγκοσμίου θεάτρου: Ρωμαϊκό θέατρο, οι ατελλάνες υποθέσεις της Καμπανίας, το καρναβάλι, η ιππική παντομίμα, οι πλανόδιοι θίασοι, οι ακροβάτες, οι γελωτοποιοί, οι θρησκευτικές τελετές, οι αστείες μιμήσεις στα πανηγύρια, η κομέντια ντελ άρτε και τα λάτσι, ο σαλτιμπάγκος, το Ιαπωνικό θέατρο, η φάρσα, ο αρλεκίνος, ο κλοσάρ, οι διάσημοι Γάλλοι μίμοι, οι βωβές ταινίες μπρουλέσκ των αρχών του 20ου αι. , μία βαθιά πορεία στο χρόνο απ’ την οποία η παντομίμα αναδύεται ως ένα αυτόνομο αξιοσέβαστο θεατρικό είδος μίας σοβαρής συντεχνίας. Εδώ και τέσσερα χρόνια παίζεται περιοδικά το μιμόδραμα «Πάρκο», το οποίο στην πραγματικότητα είναι μία περφόρμανς σε εξέλιξη, όπου κάθε φορά ο συστηματικός θεατής πρέπει να εντοπίζει τις τροποποιήσεις. Ο χειρονομιακός κώδικας και η εκφραστική του προσώπου του Βελισσάρη ίσως προ τριετίας να ήταν μία αναγνωρίσιμη μίμηση (όταν πρωτοπαρακολούθησα «Το Πάρκο»), σήμερα όμως η μιμική αφενός εμπεριέχει τον αφηγηματικό κώδικα της κλασσικής παντομίμας αφετέρου είναι μπολιασμένη με το προσωπικό ύφος του ηθοποιού. Ο Θωμάς Βελισσάρης δεν δεσμεύεται από την κωδικοποιημένη γλώσσα της παραδοσιακής παντομίμας, διότι είναι ένα αυθεντικός μίμος που όχι μόνο καταφέρνει να «αφηγηθεί» σωματικά μία ιστορία, δηλαδή να εκτελέσει μία παντομίμα, αλλά μπορεί και να αυτοσχεδιάσει ως εμπνευσμένος δημιουργός διερευνώντας ακατάπαυστα τα εκφραστικά του μέσα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κινήσεις και οι εκφράσεις του Βελισσάρη απ’ τη μια είναι σαφείς και δημιουργούν μία αλληλουχία επεισοδίων και απ’ την άλλη είναι ταυτόχρονα υπαινικτικές παράγοντας ερμηνευτικές συνδηλώσεις στο κοινό. Έχει την ικανότητα να επιτονίζει τις σημαντικότερες στιγμές –εκείνες που αποσυμβολίζουν το έργο- με στάσεις σώματος όπου για μια απειροελάχιστη στιγμή παραμένουν παγωμένες. Δεν ξεχνώ ότι ο Θωμάς Βελισσάρης διαθέτει την ωραιότερη και ωριμότερη θεατρική φωνή της Θεσσαλονίκης. Αν και έλειψαν οι γλωσσικές διατυπώσεις καταφέρνει να γίνει απόλυτα ακριβής, σαφής και να επιβληθεί στο κοινό του. Ο «μη-λόγος» αντανακλά στο κοινό με ένα «μεταφυσικό» τρόπο, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο χοροθέατρο ή στο μπαλέτο. Κατερίνα Διακουμοπούλου, theatrikicritiki.blogspot.gr Λυσιστράτη.Μία δολιοφθορά.
Trailer: ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης Σκηνικό – Κοστούμια: Μαρία Μυλωνά Μουσική: Περικλής Βραχνός Επιμέλεια κίνησης: Πόλυ Βόικου, Θωμάς Βελισσάρης Φωτισμοί: Miguel Oso Loustaunau Βοηθός σκηνοθέτη – Οργάνωση παραγωγής: Τατιάνα Νικολαΐδου Βοηθός σκηνοθέτη: Βιολέττα Θεοδωρίδου Παίζουν: Θωμάς Βελισσάρης, Μελίνα Γαρμπή, Αθηνά Γκούμα, Ευτυχία Καβαλίκα, Μαρίνα Καζόλη, Τζίμης Κούρτης, Μαργαρίτα Κούτοβα, Κωνσταντίνα Λιάκου, Ιόλη Ραγκούση, Ελένη Σαμαντζή, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος Trailer: Αλέξανδρος Βοζινίδης Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Βοζινίδης, Lea Wood Σχεδιασμός αφίσας: Άνια Βουλούδη Κατασκευή σκηνικού: Κώστας Πασχαλίδης Μεταποίηση κοστουμιών: Δέσποινα Βελισσάρη Οργάνωση, εκτέλεση παραγωγής & Επικοινωνία: Art Minds – ANIMA ANIMAL Έγραψαν για την παράσταση:
«…Τέλος, η ουσία του θεάτρου δεν είναι να δίνει απαντήσεις αλλά να θέτει ερωτήματα.. Μια τέτοια φωνή είναι και του σχήματος «Εταιρότητα» κι αξίζει να την «ακούσετε»…» Παύλος Λεμοντζής, Καθημερινός Τύπος της Καβάλας «…Λυσιστράτη, μια δολιοφθορά: Ύμνος του θεάτρου. Της ερωτικής φύσης των ανθρώπων. Από το πολιτικό της αρχαίας κωμωδίας στο θέατρο του βουνού ως προφανές πρόσχημα αντίστασης και από την ποίηση των μεγάλων ποιητών στο δημοτικό τραγούδι ως παρακαταθήκη και πεδίο έκφρασης. Παράδειγμα εφαρμογής στη σύγχρονη ερμηνεία μιας ιστορίας που συνεχίζεται. Ως Εθνικός Ύμνος σε υπόκρουση συντελεσμένων γεγονότων. Συγχαίρουμε τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς της ομάδας Εταιρότητα για το πολυσύνθετο επίπεδο της καλλιτεχνικής τους υπόστασης και την αισθητική του θεάτρου που υπηρετούν με προσήλωση και πάθος.» Αγγέλα Μάντζιου, Gr-4-you.com «…Ο Θωμάς Βελισσάρης σκηνοθέτησε δίνοντας έμφαση, όπως συνήθως αρέσκεται, στη σύζευξη λόγου-κίνησης και στην εξπρεσιονιστική εκφραστικότητα: ευκρίνεια στις προθέσεις, σαφήνεια στην εκφορά του λόγου, απουσία άσκοπου ψυχολογισμού, συνοχή. Οδήγησε τη σκηνοθετική αφήγησή του σε οριστικό σημείο. […] Ένα κριτικό μετα-κείμενο, μία ιστορικοπολιτική σάτιρα, ένα σκηνικό παίγνιο, ένα πολύτιμο πεδίο παρατήρησης. Μη διανοηθείτε να το χάσετε.» Κατερίνα Διακουμοπούλου, Εφημερίδα Μακεδονία «…Χωρίς κραυγές, υπερβολές και άτσαλες λύσεις, ο Βελισσάρης, από τη θέση του σκηνοθέτη, κινήθηκε λιτά, κρατώντας διαρκώς τους αρμούς της παράστασης καθαρούς. Ακούμπησε στον αγαπημένο του εξπρεσιονισμό, πέρασε δεξιά και αριστερά πινελιές με αύρα γκροτέσκ, δίδαξε στους ηθοποιούς το εξωτερικό παίξιμο και την ελεγχόμενη υπερβολή και γενικά έδεσε ένα σύνολο το οποίο, αν και άνισο υποκριτικά και εμπειρικά, κατάφερε να σταθεί αξιοπρεπώς, δημιουργώντας ένα σφιχτό σύνολο, που έπαιξε με φιλότιμο, παλμό και καθαρότητα μέσων. Ούτε πόζες, ούτε σφίξιμο, ούτε κόρδωμα. Και καλά έκαναν. Γιατί όποιος προσπαθεί να κρύψει ή ντε και καλά να προβάλει κάτι στη σκηνή προδίδεται από τα ίδια τα μέσα που χρησιμοποιεί…» Σάββας Πατσαλίδης, parallaximag.gr «…Μια θυελλώδη ροή υπαινιχτικών εικόνων και δράσης, στα όρια της σάτιρας. Τραγελαφικές καταστάσεις που λύνεσαι στα γέλια, αναγνωρίσιμες ατάκες (που κάτι θέλουν να μας πουν), γρήγορα flash-back στο χρόνο και μια αύρα μυθικού Αριστοφάνη να σε ταξιδεύει σουρεαλιστικά. Το κείμενο: περιεχτικό, με σαφείς συμβολισμούς και σύγχρονες αναφορές που δύσκολα μπορούν να διαφύγουν της προσοχής. Και ένας πρωταγωνιστής (Θωμάς Βελισσάρης) που (μας) παίζει με το βλέμμα: αεικίνητος, ακριβής, ευρηματικός…» Ελβίνα Πασχάλη, culturenow.gr |
